Friday, February 6, 2009

10 sene sonra yukarilarda bir yerde...

Tam on sene sonra bulusacaklardi cennette... aslinda yayam ancak 10 sene dayanabilmisti kocasindan ayri kalmaya. Mart 99' da kaybettigim cok sevdigim biricik dedemden sonra Subat 09' da yayami da kaybettim. Kanina karisip diger organlara sicrayan kanser iki ayda aldi canini o masum, tatli, sevecen, "suya sabuna dokunmayan" kadinin.

Yayamin benim hayatimda cok onemli bir yeri var aslinda ve herzamanda olucaktir. En geriye sararsak filmi benim dogmamda cok buyuk bir etkendir kendisi. Hayata gelmemi cok istemisti nedense. Benim ona olan sevgim en kucuk yasimdan beri hep devam etmisti. Ilkokul yillarinda her cumartesi mahallede top oynarken aksam yayamla dedemde kalicagim zaman dort gozle beklerdim. Maclardaki oglen yemegi molasinda yogurtla karistirilmis makarna, aksam onlara geldigimde kitir patates ve et ve koftenin kokusu hala burnumda tuter. O evde herzaman huzur vardi. Butun gunun yorgunluguyla gec saatlere kadar dayanamiyordum tabi ama dedemle kagit falina baktigimizi, soguk kis gunlerinde sobada kestane pisirdigimizi hatirlamak bana huzur veriyor acikcasi. Aslinda cok basit bir cocukluk gecirmistim belki asagi yukari her hafta ayni seyleri yapiyordum ama yine de dort gozle bekliyordum cumartesilerin gelmesini.

Pazar sabahlari dedemle Yesilkoy kilisesinde mum yakip, sahilde cirozdan fenere kadar yuruyup arada futbol topumla paslastigimizi, donuste o taze ekmegi alirken firindan bende o politakayi cok seven dedemin sevdigi butun gazeteleri topluyordum gazeteciden. Eve vardigimizda mukemmel bir pazar kahvaltisi yumutali ekmekle zirve yapiyordu. Pazar sabahlari 10'da baslayan yabanci filmi trt'den seyretmekte bir rituel olmustu hani kahvalti esliginde.

Yayamin hayati cok ozveriyle gecmisti kucuklugunden beri. Her zaman dedigim gibi sacrifice generation di tam anlamiyla onunkisi. Kayseri'de koyde buyuyen cocuk yasta hali dokuyup nakis dikerek ailesine yardim eden bir kisiydi. Dedemin o inanilmaz ileri goruslulugunun, sifir parayla baslayip bir orduyu gecindiricek kadar eve gelir getirmesinin en iyi semeresini tabi esi goruyordu. Istanbul'da 30'lu yaslarinda tasinan bu genc cift butun aile ve akrabalarini toplamayi da ihmal etmemislerdi. Gedikpasa'dan Yesilkoy'e varacak o yolculuk hayatlarini da cizmisti bu ikilinin. 

Yillar sonra 99' ve 09' da veda edecekleri bu hayatta bir cok sevenini arkada biraktiklarini biliyorlardir sanirim. Mutluyum onlar icin... 10 yil sonra yine yeni yeniden...

1 comment:

  1. Başın saolsun kardesim.. Çok şey söylemek gelirken tıkandım kaldım. Çok üzüldüm

    ReplyDelete